Έτσι κ' η αγάπη μας δε χάνεται ποτές. Όταν το στόμα σου μου λέει σ' αγαπώ, δεν το λες εσύ· το λένε μέσα σου χίλιες γενιές που σου μάθανε την αγάπη. Όταν το πούνε τα παιδιά μας κατόπι, σε χρόνια και χρόνια, εμείς πάλε μέσα τους θα το λέμε."

"Το ταξίδι μου" (1888) είναι ένα έργο-σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών Γραμμάτων, το "μανιφέστο" του δημοτικισμού, το σπουδαιότερο βιβλίο του Γιάννη Ψυχάρη, ηγετικής μορφής του αγώνα για την επίλυση του γλωσσικού ζητήματος, που αποφαίνεται ότι: "Γλώσσα και πατρίδα είναι το ίδιο".

Ο Ψυχάρης (ο οποίος υπέγραψε μόνο με το επώνυμό του) είναι λογοτέχνης και, συνάμα, επιστήμονας. Ως επιστήμονας γλωσσολόγος μελετά τις περιόδους της ελληνικής γλώσσας, για να συμβάλει στην καθιέρωση της Δημοτικής. Ο λογοτέχνης Ψυχάρης -σε μια σύνθεση σύντομων αφηγημάτων, από τα οποία όλα μοιάζουν με μικρά διηγήματα, αλλά με χρονογραφήματα, άλλα με σελίδες αυτοβιογραφίας ή σελίδες ημερολογίου- γράφει, όλο χάρη και τρυφερότητα, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με σατιρική διάθεση, ένα βιβλίο που, εκτός από τη μεγάλη ιστορική σημασία του, έχει επίσης επιτύχει να τέρψει και να αγαπηθεί.