Αλεξάντρ Σεραφειμόβιτς (1863-1949). Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξάντρ Ποπόφ. Πεζογράφος. Γεννήθηκε σ' ένα χωριό των Κοζάκων του ποταμού Ντον. Ο πατέρας του ήταν εσαούλ (αξιωματικός κοζάκικου στρατεύματος). Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Πολωνία, σε στρατόπεδο Κοζάκων. Το 1873 η οικογένεια του επέστρεψε σ' ένα χωριό του Ντον, όπου και πέθανε ο πατέρας του. Έτσι, τέλειωσε μέσα σε στερήσεις το γυμνάσιο και την Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πετρούπολης, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε διαλέξεις διαφόρων καθηγητών από άλλες σχολές του Πανεπιστημίου. Εκείνη την εποχή έρχεται σ' επαφή με επαναστατικούς φοιτητικούς κύκλους, συλλαμβάνεται και εξορίζεται για τρία χρόνια. Συνεχίζει την επαναστατική του δράση και μετά την επιστροφή του από την εξορία. Το 1901 κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, "Δοκίμια και διηγήματα", μετακομίζει στη Μόσχα (1902) κι αφοσιώνεται στη λογοτεχνία. Από τις πρώτες μέρες της Οκτωβριανής Επανάστασης ο Σεραφειμόβιτς δραστηριοποιείται ενεργά στην πολιτιστική οικοδόμηση της νεαρής Δημοκρατίας. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τη μεγάλη του ηλικία, πήγε στο μέτωπο για να παρακολουθήσει από κοντά τις μάχες. Η λογοτεχνική πορεία του Σεραφειμόβιτς διήρκεσε περίπου εξήντα χρόνια και συνέπεσε με σημαντικά γεγονότα που συντάραξαν την ανθρωπότητα, όπως ο Πρώτος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Οκτωβριανή Επανάσταση. Εμφανίστηκε στα γράμματα όταν ακόμα ζούσαν και δημιουργούσαν ο Λέων Τολστόι κι ο Αντόν Τσέχοφ. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1918, έδωσε στο σοσιαλιστικό ρεαλισμό ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά του έργα, τον "Σιδερένιο χείμαρρο" (1924). Στα διηγήματα, τα άρθρα, τις νουβέλες και τα δοκίμια του ύμνησε την Επανάσταση και το σοσιαλισμό.