Ο σιδερένιος χείμαρρος (1924) είναι το σημαντικότερο και πιο γνωστό από τα έργα του Α. Σεραφίμοβιτς και θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της σοβιετικής λογοτεχνίας. Αναφέρεται σ' ένα ιστορικό γεγονός: την ηρωική πορεία της Στρατιάς του Ταμάν, απ' τα τέλη Αυγούστου ως τα μέσα Σεπτέμβρη του 1918. Το εν λόγω σώμα ακολουθούν χιλιάδες πρόσφυγες· εν μέσω καβγάδων, έλλειψης πειθαρχίας και αποδιοργάνωσης, το τάγμα προσπαθεί να ξεφύγει από το κυνήγι των Κοζάκων και να ενωθεί με το κύριο σώμα του Κόκκινου Στρατού. Καταφέρνουν να επιζήσουν χάρη στη σιδερένια θέληση του νεοεκλεγέντα διοικητή τους Ε. Κοβτιούχα, ο οποίος καταφέρνει να τους πειθαρχήσει. Το έργο αποτυπώνει τη μαζική δράση καθώς και την ουσία της ταξικής πάλης στη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου. Οι ήρωες του είναι αντιπροσωπευτικοί τύποι ανθρώπων του λαού, που πέρασαν μέσα απ' το καμίνι της επανάστασης.