Αλφόνσος Μαρία Λουδοβίκος (1791 – 1869). Γάλλος ποιητής, πολιτικός και πεζογράφος με διεθνή αναγνώριση και ακτινοβολία. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε από τη μητέρα του, η οποία του έδωσε αυστηρή θρησκευτική αγωγή. Σε ηλικία 20 χρονών ταξίδεψε για λόγους υγείας στην Ιταλία και αργότερα (1834) για λόγους αναψυχής και μελέτης στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στη Συρία, στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο. Το 1833 εκλέχτηκε βουλευτής και το 1848 έγινε για μερικές εβδομάδες πρόεδρος της γαλλικής κυβέρνησης. Αφού σπατάλησε τη μεγάλη του περιουσία και την περιουσία της γυναίκας του, εκποίησε τα απέραντα κτήματα, που ο σουλτάνος του είχε παραχωρήσει στην Τουρκία. Μετά εκχώρησε και τα ποσοστά από τις εκδόσεις των έργων του. Τότε για πρώτη φορά αντιμετώπισε πρόβλημα επιβίωσης και αναγκάστηκε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά, όπου έγραφε πεζά επί 11 χρόνια. Το 1867 αποσύρθηκε εξαντλημένος από την εργασία του και μετά από δύο χρόνια πέθανε.

Έργα του. Πεζά: “Ραφαήλ” και “Εκμυστηρεύσεις” (1849), “Νέες εκμυστηρεύσεις”, “Γενοβέφα” και “Ο λιθοκόπος του Σεν Πουέν” (1851), “Γκρατσιέλα” (1852). Ιστορικά: “Τρεις μήνες στην εξουσία” (1848), “Ιστορία της επανάστασης του 1848″ (1849), “Ιστορία των συντακτικών συνελεύσεων” (1850), “Ιστορία της παλινόρθωσης” (1852), “Ιστορία της Τουρκίας” (1854) κ.ά. Από τις ποιητικές του συλλογές σπουδαιότερες είναι: “Ποιητικοί και θρησκευτικοί στοχασμοί” (1820), όπου περιέχεται η πασίγνωστη “Λίμνη” του, “Θάνατος του Σωκράτους”, “Τελευταίο άσμα του Τσάιλδ Αρόλδου”, “Ποιητικές και θρησκευτικές αρμονίες” (1830) κ.ά.