Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ (Α’ ΚΟΡΙΝΘ. ΚΕΦ. 13)

(Επιμ.: Μπολιά Σταυρούλα Εκπ. Θρησκευτικών)

“Μπορώ να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων,

ακόμα και των αγγέλων, μα αν δεν έχω αγάπη

μοιάζω με χάλκινο σκεύος που αχολογάει

ή με τύμπανο που αλαλάζει.

Κι αν έχω προφητικό χάρισμα και γνωρίζω όλα τα μυστήρια

Κι αν κατέχω όλη τη γνώση, μα και όλη την πίστη αν έχω

ώστε και βουνά να μετακινήσω,

αν δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα.

Κι αν μοιράσω όλα τα υπαρχοντά μου

για να χορτάσω ψωμί τους φτωχούς,

ακόμα κι αν παραδώσω το σώμα μου να καεί,

αν δεν έχω αγάπη όλα μάταια.

Η αγάπη εύκολα συγχωρεί, πάντοτε το καλό κάνει

η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει,

δεν περηφανεύεται, δεν φέρεται άπρεπα,

δεν τα θέλει όλα δικά της, δεν οργίζεται,

δεν σκέφτεται το κακό, δεν χαίρεται με το άδικο,

αλλά χαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια.

Ολα τα ελαττώματα του άλλου τα σκεπάζει

πιστεύει πάντα στις καλές διαθέσεις του,

ελπίζει πάντα πως θα διορθωθεί και όλα τα υπομένει.

Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ...”