μετάφραση: Κώστας Κοτζιάς

Βραζιλιάνικη πεζογραφία - Μυθιστόρημα [DDC: 869.3] 

Όταν η ληστρική εκμετάλλευση της γης από τους μεγάλους γαιοκτήμονες εξαντλήσει τα χώματα, οι χωριάτες, που μια ολόκληρη ζωή δούλευαν σ' αυτά πλουτίζοντας με τον ιδρώτα τους τ' αφεντικά, δεν έχουν άλλη λύση.

Ανέστιοι, άποροι, απροστάτευτοι, θα πάρουν κοπαδιαστά τους δρόμους για τις μεγάλες πολιτείες του Νότου με την ελπίδα να βρουν στις φάμπρικες το κομμάτι το ψωμί που τους στέρησε η απληστία κάποιων πλουσίων.

Αυτήν ακριβώς την επική πορεία ενός λαού καταγράφει στο μυθιστόρημά του αυτό ο μεγάλος Βραζιλιάνος συγγραφέας Ζόρζε Αμάντο. Και είναι τέτοια η τέχνη και η πνοή του που ο πόνος των ανθρώπων αυτών γίνεται μονομιάς και δικός μας.